Belleğimizi şöyle bir kurcalamak diyorum, iyiden iyiye.
Atatürk deccal!
İnönü asker kaçağı!
Ahiret yakın.
Siyasette düşmanlığa bile rahmet okutan aymazlıklar.
Futbolda, bırakın centilmenlik ve ahlakı, kin ve nefrete dönüşmüş çürümüşlük.
Para, kimilerine kıble olmuş; kimilerince elinin kiri. Kimilerince de al ver, ver al...
Selam; ya rüşvet ya anlamından arındırılmış, sıradanlaştırılmış basit bir eylem.
Kimine AK olan kimine KARA.
İnanç ona kutsal, buna masal.
Ahlak, başüstünde yahut kıçüstü âlemde.
Kadın ya eşittir ya eksidir. Yani, birilerince anadır birilerince bana nedir?
Eğitim de nedir yahut eğitim her şeydir. Okulda çağdaş eğitim verilmeli ve hatta Devlet ücretsiz yapmalıdır. Kurslar, cemaatler, tarikatlar eğitimi zaten vermektedirler.
Resim günahtır, sanattır.
Orucu şu şu bozar, bu bu bozmaz. Olur mu, gereksiz konularla insanların inanışlarıyla alay ediliyor.
Faiz haramdır, asla caiz değildir. Ama bizimki kâr payıdır. Niye haram oldun, kim demiş?
Ya sev, ya terket! Babanın malı mı, sen terket! Aynı şeyi aynı iştahla sevmekte de bölünmüşlük...
Şehitler ölmez vatan bölünmez...
Haa bak bizim oğlan, günün gerçeği neyi gösteriyor? Dün düydüyse bugün bugün mü hakkaten! N'oldu insanların hassas organlarına da bu hallere düştük? Ne düşmesi ya, çukurlar almaz oldu dese biri, yanlış mı olur?
Mülk Allah'ındır da bunca kavga niye? Bu kiralar kime gidiyor? İnsaf, bu kadar mı aldı başını terketti ve vicdan ne diye intihar etti acabam?
"N'olacak bu memleketin hali?" sorusu, günübirlik alışkanlığının oldu. Öyle ki, "Abi hadi gel, bi çay içelim" sıradanlığının bile altına düştü.
Gerçekten öylesine kaptırmışız ki kendimizi günlük boşvermişliğimize, altımızdan kayıp giden toprağın üstünde sanıyoruz hâlâ kendimizi...
ŞİİRCE:
Resim olduk,
Türkü, heykel...
Faili meçhul olduk,
Yazı, kitap olduk
Destan...
Mezarsız, adressiz
Adsız olduk!
Acılar bizimleydi,
Umutlar...
Şimdiyse,
Sırtımızda
Unut'lar!
ÖZ.
KısaCUK
Biz, alıp da gidenlerden değil:
Kalıp da verenlerdeniz...
ÖZ.
