Vahiy Allah kelamı eksik ve fazlası yok, insanın benzerini yapabilmesi imkânsız. Aslında Rabbimizin her fiili yaratması ve kural koyması eşsiz benzersiz isabetlidir. Kendi adıma Rabbime hayranım. Kur’an’ı anlama yöntemi olarak lafız mana ve maksat gözetilmelidir.
Rabbimiz biz kullarını isim ve sıfatları özelliği ile kendini tanıtmış.
Bu konuyu bir sahabeden bir misalle anlatalım. “Ayşe annemizden rivayet edildiğine göre Hz. Muhammed As ashaptan bir kişiyi seriyyenin başına komutan tayin edip göndermişti. Bu zat her namaz kıldırışında (ikinci rekâtta) İhlâs suresini okuyarak kıratını bitirirmiş. Dönüşte, komutanın namazı İhlâs suresi ile bitirmeyi âdet edinmiş olduğunu Rasulullah’a haber verdiler. O da: “Niçin böyle yaptığını ona sorunuz!” buyurdu. Sordular. İhlâs suresi, Rahman’ın sıfatlarını ihtiva ediyor. Bu sebeple ben onu okumayı severim, dedi. Bunun üzerine Hz. Peygamber: “Allah Teâlâ’nın da onu sevdiğini kendisine müjdeleyiniz!” buyurdu. Buhârî, Tevhîd 1; Müslim, Salâtü’l-müsâfirîn 263.
Bu ihlâs suresinde “Allah samed’dir ” olduğu bildirilir. Samed kelimesi “Tabiatın çetin şartlarına direnen som kayaya denir. Sıcak ve soğuktan altına sığınanı korur. Bir misalle daha anlaşılır kılmak mümkün.
Bir kuş yumurtası içinde civcivin oluşması için annesini kuluçkaya yatması gerekiyor. Kabuğun içindeki besin hava onun yetişmesini yetiyor. Gelişimini tamamlayan yavru kabuğunu kırıp çıkıyor. Bu eser kimin? Kim koydu? Yaratma ve kural koyma hakkı Allah’a ait o ne güzeldir, yaratması yasa koyması da güzeldir. Vahiy bir kurallar manzumesidir.
Sahabe bu sureyi sevmesi kuru kuruya değildir. Gerçeği görmek fark etmek böyle bir şeydir. Sahabenin imanı taklidi değil tahkikidir, sıradan yüzeysel değil. Allah’ın ayetleri çok, ama görmek gerek.